Fizjoterapeuta neurologiczny, to jeden z niezastąpionych zawodów w rehabilitacja pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi. Jednak jak każda grupa zawodowa, również fizjoterapeuci popełniają różnego rodzaju błędy. Cześć z nich nie ma wpływu na proces rehabilitacji, a część wpływa znacznie.
Zacznijmy od wyjaśnienia; czym jest błąd fizjoterapeuty. Czy jest to popełnienie błędu, który spowalnia terapię? Nie. stanowczo, nie ponieważ każdy pacjent jest inny, a terapia u każdego przebiega w innym czasie. Czy błąd terapeuty jest czynnością utrudniającą, cały proces terapeutyczny? Stanowczo tak. Dlatego należy wyodrębnić kilka najważniejszych błędów popełnianych przez fizjoterapeutów podczas pracy.
10 najczęściej popełnianych błędów przez fizjoterapeutów neurologicznych.
————————
SPRAWDŹ PROGRAM REHABILITACJI PO UDARZE MÓZGU.
————————
BŁĄD 1: Brak planu na pacjenta.
Brak wyznaczonego celu, założeń dotyczących pacjenta, którego prowadzimy – Najczęstszy błąd popełniany przez terapeutów podczas prowadzenia pacjenta długoterminowo, brak założonej strategii w celu poprawy kondycji motorycznej, oraz sensorycznej pacjenta. Brak ustalenia realnego celu, który pacjent może osiągnąć podczas ciągu terapeutycznego.
BŁĄD 2: Przekazanie pacjentowi wszystkich informacji dotyczących deficytów na raz.
Drugi pod względem wagi, błąd popełniany przez terapeutów. Nie można, a nawet zakazuje się przekazywania pacjentom całej ”Prawdy” o ich stanie zdrowia. Na początku przygody z zawodem jest to błąd, który młodzi terapeuci popełniają najczęściej, chcąc nie ukrywać prawdy przed pacjentem demotywują go, prawdą o jego stanie funkcjonowania. Należy w pewnym stopniu zataić niektóre deficyty, dążąc do osiągnięcia założonego celu np. chodzenia, jednocześnie niwelując deficyty, o których pacjent nie wie. Dzięki temu pacjent pracuje efektywniej, i wydaje mu się, że postępy terapeutyczne są znacznie większe.
BŁĄD 3: Dobre rady, przekazywane w zły sposób, należy mówić prostym językiem, i tłumaczyć naukowe pojęcia.
Dobre rady to chyba jedna ze składowych rozmowy fizjoterapeuty z pacjentem jak i jego rodziną. Należy zatem zwrócić szczególną uwagę, na to w jaki sposób przekazujemy informację dotyczące rad w pracy pacjentem poza gabinetem fizjoterapeutycznym. Nie można zwracać się do pacjenta jak do kolegi po fachu, np. ” wykonaj zgięcie grzbietowe stopy w celu zachaczenia palcami o stopień” – lepiej będzie brzmiało, kiedy powiemy zachacz palcami o stopień a piętą postaraj się dotknąć podłogi. A w przypadku rad: nie mówimy ” Nie rotuj wewnętrznie kończyny dolnej” bo brzmi to jak odkręcanie nogi w stawie, tylko zwracamy się ze stwierdzeniem – „nie przyciągaj kolana do środka gdy siedzisz”.
BŁĄD 4: Podejmowanie się kolejnej czynności w reedukacji motorycznej bez uprzedniego przygotowania pacjenta ruchowo.
Często pacjenci przyjeżdżają do ośrodków rehabilitacyjnych, lub bezpośrednio do gabinetu z myślą a może i nawet pewnością, że po kilku zajęciach z terapeutą będą stać, a nawet i chodzić, wiedząc o tym, że np. nie siedzą samodzielnie bez oparcia. Nie należy popełniać tego błędu i udowadniać czegoś na siłę, należy zwrócić uwagę na to, że najpierw zaczynamy od pozycji najszybszych do osiągniecia przez pacjenta, czyli najniższych (leżenie, pół siad, siedzenie). Tak jak przejście z leżenia do siedzenia z oparciem a później do siedzenia samodzielnego bez oparcia. Oczywiście można osiągnąć pozycje chodzenia czy stania bez uprzedniej pracy nad samodzielnym siedzeniem. To jest tzw. Centralny Generator Rytmu. Jednak jest to proces stymulacji Ośrodkowego Układu Nerowowego, a nie trwałe osiągniecie kolejnej pozycji. Dlatego nie należy wykonywać nadmiernie tych czynności gdyż dajemy złudną nadzieje pacjentom, że powrót do pełnej sprawności będzie bardzo szybki i nie bedzię wymagał ciężkiej pracy.
BŁĄD 5: Wykonywanie ruchów, które pacjent nie będzie mógł wykorzystać w życiu codziennym.
Prowadzenie terapii z pacjentem przez fizjoterapeutę, to indywidualna praca jeden na jeden, a ćwiczenia jakie wykonuje pacjent to gama różnorodnych czynności jakie może się podjąć, lecz gdy damy pacjentowi do wykonania czynności, które pacjent nie jest w stanie sam wykonać w domu, lub jest to trudne zadanie do zapamiętania, możemy być pewni, że nie wykona go w domu. Ten proces zastopuje nam progres w terapii. Dlatego należy dostosowywać zadania terapeutyczne tak, aby pacjent mógł np. zamienić piłkę na poduszkę w domu albo siatkę z ubraniami. A trzymany wałek w ręcę na plastikowy kubek z wodą.
BŁĄD 6: Jeżeli współpracujemy w grupie, lub z drugim terapeuta podczas prowadzenia terapii. Brak wzajemnego słuchania się i analizy.
Brak współpracy w grupie terapeutów to podstawowy błąd w terapii pacjenta. Jeżeli wzajemnie się nie słuchamy, nie osiągniemy progresu w pracy z pacjentem, jedynie możemy doprowadzić do regresu terapeutycznego. Jeżeli rozmawiamy ze sobą jako terapeuci jesteśmy w stanie wychwycić co w terapii można ulepszyć, lub jakie czynności pomijać, gdyż nie dają pożądanych efektów. Dzięki wzajemnemu słuchaniu możemy uzupełniać wzajemnie ciągłość terapeutyczną, która usprawni, proces rekonwalescencji pacjenta.
BŁĄD 7: Pacjenci z minimalną świadomością. Wykonywanie tylko biernych ćwiczeń na leżąco.
Pacjenci z minimalną świadomością, rodzaj pracy, która jest wymagająca i trudna, nigdy nie mamy pewności, czy nastąpi oczekiwany progres oraz czy nawiążemy logiczny kontakt, jednak należy pamiętać, że błędem w terapii jest wykonanie tylko czynności w pozycji leżącej, bez motywacji pacjenta tylko biernie. Pamiętaj, że pacjnet słyszy, i nawet gdy w danym momencie nie jest w stanie wykonać czynności za tydzień lub za dwa może nastąpić postęp, który zaskutkuje wykonaniem czynności. Nigdy nie należy rezygnować z aktywnej pracy z pacjentem.
BŁĄD 8: Brak holistycznego spojrzenia na pacjenta. Skupienie się tylko na danym odcinku ciała.
Bardzo często skupiamy się na jednym elemencie w naszej terapii np. Kończynie górnej, nie zwracając uwagi, na kondycje tożsamostronnej części pleców. Jeżeli będziemy pracować, tylko na ręcę bez analizy kondycji okolicznych tkanek i struktur, możemy nie doprowadzić do polepszenia kondycji kończyny, a jedynie zatrzymać proces terapeutyczny.
BŁĄD 9: Lekceważenie pacjenta podczas terapii.
Ciągłe sprawdzanie telefonu, obecność drugiego terapeuty, któremu poświęcamy więcej czasu niż pacjentowi.
Błąd o którym słyszałam kilka razy od pacjentów, zauważany coraz częściej często w przypadku kilkugodzinnego ciągu terapeutycznego. Nie można lekceważyć pacjenta podczas terapii, to on jest najważniejszy a dokładnie jego zdrowie. Mówiąc bardziej bezpośrednio jego zdrowie ma być dla nas najważniejsze, a przy okazji on odpowiada za przychód środków dla naszej pracy.
————————
SPRAWDŹ PROGRAM REHABILITACJI PO UDARZE MÓZGU.
————————
BŁĄD 10: Lekceważenie zdania pacjenta na temat jego stanu funkcjonalnego.
My jako terapeuci, w wielu przypadkach chcemy pomóc pacjentom za wszelką cenę, nie patrząc na to, że Ci pacjenci tej pomocy czasami nie chcą. Należy zwrócić uwagę czy, nie chcą tej pomocy z własnych przyczyn, czy nie chcą tej pomocy ponieważ nie mają przepracowanych problemów emocjonalnych z specjalistą. Nie należy lekceważyć tych problemów, należy spoglądać na pacjenta nie tylko jak na przypadek medyczny, ale również jak na człowieka który boryka się z problemami emocjonalnymi, które mogły mieć już początek przed rozpoczęciem walki z schorzeniem neurologicznym.
Podstawowa zasada dla Terapeutów aby nie popełniać dużych błędów ( bo te mniejsze popełniamy i będziemy popełniać taki los człowieka) . Obserwuj, Słuchaj, Analizuj aby działać jak najbardziej efektywnie, nie tylko jako fizjoterapeuta, ale i człowiek.
