Rehabilitacja po wylewie jest stwierdzeniem potocznym, które w codziennej nomenklaturze przyjęło się używać w kontekście udaru mózgu. Jak wiadomo, udar mózgu może być krwotoczny oraz niedokrwienny. To właśnie ten pierwszy jest poważniejszy w skutkach i charakteryzuje się większą śmiertelnością. Jednak, tak jak w przypadku udaru niedokrwiennego, szybka pomoc i specjalistyczna opieka są szansą na odzyskanie całkowitej lub częściowej sprawności.
Powrót do zdrowia po udarze mózgu. Ile może trwać?
Aby spróbować określić czas powrotu do zdrowia, należy przede wszystkim ponownie zdefiniować, czym jest zdrowie dla konkretnego pacjenta? Rehabilitacja to proces długofalowy, dlatego warto już od początku stawiać małe, mierzalne w krótkim czasie i przede wszystkim realne cele do osiągnięcia. To bezpieczniejszy sposób niż wyobrażanie sobie zdrowia jako takiego, które było przed udarem. W sytuacji powolnego postępu w dążeniu do sprawności, można dzięki temu uniknąć demotywacji. Małe sukcesy będą napełniały radością nie tylko rodzinę, ale również osobę poszkodowaną bezpośrednio. To na nich warto się skupić.
Z pewnością powrotem do zdrowia po udarze mózgu jest odzyskanie sprawności ruchowej, czyli uniezależnienie się od osób bliskich, bycie ponownie samodzielnym. Powrotem do zdrowia będzie samodzielne wiązanie butów, korzystanie z toalety, a w bardzo ciężkich przypadkach, odstawienie zmiksowanego jedzenia podawanego dojelitowo i ponowne poczucie smaku.
Wiele zależy od opieki, jaką zostanie otoczony pacjent po udarze oraz od indywidualnych predyspozycji. Przykładowo, osoba z większymi deficytami może szybciej wrócić do zdrowia, niż pacjent na pierwszy rzut oka sprawniejszy. Istnieje również tzw.” pozorny powrót do zdrowia”. W przypadku zauważnia nawet dużych postępów, należy ostrożnie decydować o zaprzestaniu rehabilitacji, co w najgorszej sytuacji może spowodować regres.
Zdrowie i życie należy zdefiniować na nowo. Nie oznacza to, że musi ono być gorsze, ale po prostu inne niż dotychczas.
————————
SPRAWDŹ PROGRAM REHABILITACJI PO UDARZE MÓZGU.
————————
Utrata dotychczasowego życia
Osoby po udarze, czy to krwotocznym, czy niedokrwiennym, często nie mogą wrócić do czynności zawodowych. Uszkodzone obszary mózgu powodują deficyty ruchowe, utratę zdolności mówienia, często szybkiego, logicznego myślenia oraz umiejętności rozwiązywania problemów. Intensywna stymulacja mózgu poprzez rehabilitację neurologiczną, logopedyczną oraz neuropsychologiczną pozwala na odzyskanie utraconych funkcji. Osoby po udarze czasami odkrywają nowe predyspozycje/zdolności, które „kryły” się w mniej aktywnych częściach mózgu.
Są jednak osoby, które wracają do pełnej sprawności, co niewątpliwie może być motywujące do działania.
Jakie nadzieje daje rehabilitacja po wylewie?
Duże. Zarówno w przypadku udaru krwotocznego, jak i niedokrwiennego, ani przez chwilę nie należy się wahać odnośnie terapii. Profesjonalna rehabilitacja po udarze mózgu w większości przypadków jest skuteczna i pozwala na odzyskanie funkcji, dzięki którym możliwe będzie całkowite usamodzielnienie osoby po udarze. Należy jednak zadbać o to, by prowadzona była przez wykwalifikowanych specjalistów.
Pomocna może być również wypowiedź dyrektora Centrum Norman w Koszalinie.
„Trafiają do nas pacjenci nie tylko po udarach niedokrwiennych, ale również po udarach krwotocznych, w tym do pnia mózgu. Dzięki doświadczonemu zespołowi specjalistów, rehabilitowane osoby odzyskują maksymalną sprawność, na jaką pozwala współczesna fizjoterapia neurologiczna, a także indywidualne predyspozycje pacjenta.”
– Norman Łoziński, dyrektor Centrum Norman, wynalazca urządzenia terapeutycznego PAJĄK.
Co zrobić, aby zwiększyć szanse na powrót do zdrowia po udarze mózgu?
Pacjent trafia do szpitala. Po ustabilizowaniu stanu zdrowia i zażegnaniu bezpośredniego zagrożenia życia, rehabilitowany jest najczęściej na szpitalnym oddziale rehabilitacyjnym. Następnie wypisywany zostaje do domu. O co powinna zadbać rodzina osoby po udarze, aby zwiększyć szanse na powrót do zdrowia?
-
- Zanim osoba bliska zostanie wypisana ze szpitala, należy rozglądać się zarówno za rehabilitacją ambulatoryjną, jak i turnusową. Wynika to z tego, że często ośrodki (również prywatne) mają odległe terminy przyjęć, a każda przerwa na tak wczesnym etapie jest niekorzystna. Jeżeli nie można dojeżdżać do placówki ze względu na stan zdrowia pacjenta, należy zapewnić rehabilitanta, który przyjedzie do domu. Powinien to być fizjoterapeuta neurologiczny. Najczęściej rodziny pacjentów w oczekiwaniu na miejsce w ośrodku rehabilitacji turnusowej zatrudniają właśnie terapeutę, który dojeżdża do chorego.
- W związku z tym, iż udar dotyka pośrednio również rodzinę, w przypadku problemów z radzeniem sobie w nowej, trudnej sytuacji, warto porozmawiać z psychologiem. To bardzo istotne, gdyż powrót do zdrowia osoby bliskiej zależy właśnie od rodziny i osób opiekujących się. Osoba po udarze zdana jest na decyzje bliskich, którzy muszą wykazać się dużą cierpliwością i siłą psychiczną, co często okazuje się trudne, zwłaszcza w sytuacji, kiedy trzeba podołać dotychczasowym i nowym obowiązkom.
- Osobom po udarze zdarza się nie słuchać osób bliskich, ale wykonują polecenia fizjoterapeutów. Rodzina może być tym faktem załamana i nie mieć pomysłów na to, jak komunikować się z chorym. Warto zdać sobie sprawę z tego, że osobie po udarze „zawalił” się cały świat i trudno o motywację w tak ciężkich chwilach. Sukcesy, nawet te małe, pomogą powoli odzyskać wiarę.
- Należy zapewnić ośrodek rehabilitacyjny z kompleksową opieką współpracującego ze sobą zespołu interdyscyplinarnego, w którego skład wchodzą:
– fizjoterapeuta neurologiczny
– logopeda
– neuropsycholog
– lekarz rehabilitacji - Warto wspierać osobę bliską w powrocie do zdrowia, czyli zapewnić ośrodek rehabilitacji, w którym można przebywać wraz z bliskim i opiekować się nim. Nie ma nic gorszego dla każdego z nas, jak rozłąka w chwilach, kiedy bliskich potrzebujemy najbardziej.